Перамір’е ў Віла-Джусці

Перамір’е ў Віла-Джусці скончыла вайну паміж Італіяй і Аўстра-Венгрыяй на Італьянскім фронце падчас Першай сусветнай вайны. Перамір’е было падпісана 3 лістапада 1918 года на віле «Джусці», недалёка ад Падуі ў Венеце, Паўночная Італія, і пачало дзейнічаць праз 24 гадзіны^[1].

Перадгісторыя

Да канца кастрычніка 1918 года аўстра-венгерская армія была настолькі стомлена, што яе камандзіры былі вымушаны дамагацца спынення агню.

Заключны этап бітвы пры Віторыа-Венета прывёў бакі ў бязвыхаднае становішча, і войскі Аўстра-Венгрыі пачалі хаатычны адыход. 28 кастрычніка Аўстра-Венгрыя пачала перамовы аб перамір’і, але вагалася падпісаць тэкст перамір’я. Тым часам італьянцы дабраліся да Трэнта і Удзіны і высадзіліся ў Трыесце. Пасля пагрозы спыніць перамовы аўстра-венгры 3 лістапада прынялі перамір’е.

Умовы

Спыненне агню пачнецца ў 15:00 4 лістапада, але аднабаковы загад Вярхоўнага камандавання Аўстра-Венгрыі прымусіў ягоныя войскі спыніць баявыя дзеянні 3 лістапада.

Перамір’е патрабавала ад войскаў Аўстра-Венгрыі вызваліць не толькі ўсю тэрыторыю, акупаваную са жніўня 1914 года, але і Паўднёвы Ціроль, Тарвізіа, даліну Ісонца, Гарыцыю, Трыест, Істрыю, Заходнюю Карніёлу і Далмацыю. Усе германскія сілы павінны быць высланы з Аўстра-Венгрыі на працягу 15 дзён альбо інтэрнаваны, а саюзнікі павінны былі бясплатна карыстацца ўнутранай сувяззю Аўстра-Венгрыі. Аўстра-Венгрыя павінна была таксама дазволіць транзіт армій Траістай Антанты ў напрамак Германіі з поўдня^[2]. У лістападзе 1918 года італьянская армія з 20 000 да 22 000 салдат пачала акупаваць Інсбрук і ўвесь Паўночны Ціроль^[3].

Пасля вайны Італія далучыла Паўднёвы Ціроль (цяпер Трэнціна-Альта-Аджыджэ / Зюдтыроль ), згодна з сакрэтным Лонданскім дагаворам, а таксама Трыест і Аўстрыйскае Прымор’е.

Падпісанты

Італія

Генерал-лейтэнант (Tenente Generale) П’етра Бадолья
Генерал-маёр (Maggior Generale) Счыпіёне Счыпіёні
Палкоўнік (Colonnello) Туліа Маркеці
Палкоўнік П’етра Газэра
Палкоўнік П’етра Маравінья
Палкоўнік Альберта Парыяні
Капітан (Capitano) ды Вашэла Франчэска Ацыні

Аўстра-Венгрыя

Генерал ад інфантэрыі (General der Infanterie) Віктар Вебер Эдлер фон Вебенаў
Палкоўнік (Oberst) Карл Шнелер
Фрэгатэн-капітан (Fregattenkapitaen) Ёганес Прынц фон унд цу Лехтэнштайн
Оберстлейтнант (Oberstleutnant) Дж. В. Нехеджы
Карветэн-капітан (Korvettenkapitaen) Георг Рытэр фон Звяркоўскі
Оберстлейтнант Віктар Фрайхер фон Зайлер
Капітан (Hauptmann) Камільё Ругера

Гл. таксама

Bollettino della Vittoria, зварот генерала Арманда Дыяза да яго войскаў і нацыі пасля перамір’я
Трыянонскі дагавор, які тлумачыць удзел Каралеўства Венгрыя ў мірным урэгуляванні

Зноскі

↑ Armistice Convention with Austria-Hungary
↑ Cervone, Pier Paolo (1994). Vittorio Veneto, l'ultima battaglia(італ.). Milano: Mursia (Gruppo Editoriale). ISBN 88-425-1775-5.
↑ Di Michele, Andrea. Trento, Bolzano e Innsbruck: L'Occupazione Militare Italiana del Tirolo (1918-1920)(італ.).

Літаратура

• Antonello Biagini, Giovanna Motta, The First World War: Analysis and Interpretation, Volume 1, Volume 1, P 100

• John Gooch, The Italian Army and the First World War, P 299

• Bullitt Lowry, Armistice 1918, P 112

• Manfried Rauchensteiner, The First World War and the End of the Habsburg Monarchy, 1914-1918, P 1005

Спасылкі

Тэкст перамір’я

[1] Armistice Convention with Austria-Hungary

[Cervone-2] Cervone, Pier Paolo (1994). Vittorio Veneto, l'ultima battaglia(італ.). Milano: Mursia (Gruppo Editoriale). ISBN 88-425-1775-5.

[3] Di Michele, Andrea. Trento, Bolzano e Innsbruck: L'Occupazione Militare Italiana del Tirolo (1918-1920)(італ.).

[1]

[2]

[3]